“Het heeft me geholpen om dichter bij mijn emoties te komen staan,” deelt Kasper. “Voordat ik de diagnose kreeg, gedroeg ik me nog steeds alsof ik 25 en onsterfelijk was. Dat beeld moest ik serieus bijstellen toen bleek dat ik ongeneeslijk ziek was. Dat was nogal een sprong.”
‘Er is meer dan de dood’
Kasper vertelt vrolijk dat het nu veel beter met hem gaat, dankzij alles wat hij de afgelopen zes jaar over zichzelf en het leven heeft geleerd. “Als je dit niet zelf meemaakt, lijkt het alsof er nog maar één ding is: de dood. Maar dat is niet zo. Het leven is veel breder dan dat.”
“Eerst was het vooral ‘ik ben kanker‘, maar nu zeg ik: ik ben Kasper en ik heb kanker. Ik was mezelf in het begin echt kwijtgeraakt.Ik werd door die medische mallemolen geslingerd, het voelde als een fulltimebaan. Nu is het een bijbaantje geworden,” zegt hij over zijn ziekte.
‘Ik sta nu vol in het leven’
“Ik denk dat ik nu vol in het leven sta, met alle menselijke ups en downs die daarbij horen.” Als hij voldoende rust neemt, kan hij veel aan, vertelt hij. “Rondom scans blijft het altijd spannend, maar ik focus veel meer op wat er nog wel is.” En dat is zijn werk, zijn kinderen, kleinkinderen én zijn vrouw Margo met wie hij weer samen is.
“naarmate de ziekte zich zal ontwikkelen, zal ik me ook weer moeten aanpassen aan hoe het leven loopt. Wat ik dan nog wel kan en wat er niet kan. Maar ik kijk dat met veel vertrouwen tegemoet,” zegt hij tot slot.